اختلال/شرایط طیف اوتیسم (ASD/C) توضیح داده شد
اختلال طیف اوتیسم (ASD) که به عنوان شرایط طیف اوتیسم (ASC) نیز شناخته می‌شود، طیفی از شرایط رشد عصبی را در بر می‌گیرد. در حالی که هر دو اصطلاح به جای یکدیگر استفاده می شوند، "شرایط" اکنون بر "بی نظمی" ترجیح داده می شود زیرا کمتر انگ است. ASD بر اساس مشاهده صفات مختلف عصبی رشدی که در دوران کودکی ظاهر و رشد می کنند، تشخیص داده می شود. اگرچه علل دقیق آن به طور کامل شناخته نشده است، اعتقاد بر این است که عوامل ژنتیکی نقش مهمی ایفا می کنند. اصطلاح "طیف" به این دلیل استفاده می شود که در حالی که افراد مبتلا به اوتیسم در سه زمینه اصلی مشکل مشترک هستند، تأثیر خاص و تظاهرات وضعیت آنها می تواند متفاوت باشد.
سندرم آسپرگر که قبلاً به عنوان یک بیماری جداگانه در نظر گرفته می شد، اکنون به عنوان بخشی از طیف اوتیسم شناخته می شود. با این حال، اصطلاح "سندرم آسپرگر" امروزه به دلیل ناهماهنگی در استفاده از آن در مراکز مختلف کمتر مورد استفاده قرار می گیرد.
ASD به عنوان یک وضعیت عصبی-توسعه ای طبقه بندی می شود که ارتباط نزدیکی با سایر شرایط مشابه، مانند ADHD دارد. در حالی که بسیاری از کودکان ASD خود را در دوران کودکی شناسایی می کنند، برخی از افراد و خانواده های آنها ممکن است تصمیم بگیرند که به دنبال تشخیص یا درمان رسمی نباشند. اگر به دنبال تشخیص هستید یا می خواهید گزینه های پشتیبانی موجود برای کودک یا نوجوان خود را بررسی کنید، لطفاً از صفحه اختصاصی ما در مورد طیف اوتیسم کودک و نوجوان دیدن کنید.
شیوع ASD
تخمین می‌شود که اوتیسم از هر 100 نفر حداقل 1 نفر را مبتلا می‌کند. به نظر می رسد تعداد موارد شناسایی شده ASD در حال افزایش است که در درجه اول به دلیل افزایش آگاهی و بهبود شناسایی به جای تغییر در شیوع واقعی است. از نظر تاریخی، اعتقاد بر این بود که ASD بیشتر پسران را تحت تاثیر قرار می دهد تا دختران، با نسبت 4:1 مرد به زن. با این حال، این نسبت کمتر است، که نشان دهنده عدم تشخیص بالقوه در زنان است. تقریباً نیمی از افراد مبتلا به اوتیسم دارای ناتوانی یادگیری هستند، در حالی که بقیه در دسته ASD "با عملکرد بالا" قرار می گیرند که قبلاً به عنوان سندرم آسپرگر شناخته می شد.
علائم اصلی ASD
به طور سنتی، اوتیسم با "سه گانه اختلالات" مشخص می شود که شامل مشکلات در ارتباطات اجتماعی، تعامل اجتماعی و تخیل اجتماعی (از جمله علایق محدود یا تکراری) است. چند نمونه از این مشکلات عبارتند از:
- ارتباطات اجتماعی و درک:
- چالش در استفاده و درک حالات چهره، لحن صدا و زبان انتزاعی.
- مشکل گرفتن نوبت در یک مکالمه، اغلب صرفاً بر روی علایق شخصی تمرکز می کند.
- تعامل اجتماعی و نشانه ها:
- در تشخیص یا درک عواطف و احساسات دیگران مشکل دارد.
- چالش هایی در بیان احساسات خود به درستی.
- بی تدبیری و مشکلات در تطابق اجتماعی.
- تخیل اجتماعی:
- در درک و پیش بینی رفتار یا احساسات دیگران مشکل دارد.
- با درک ایده های انتزاعی مبارزه می کند.
- مقاومت در برابر تغییر و اولویت برای روال.
- توسعه مناسک یا پایبندی به روال های خاص.
- علایق غیرمعمول و شدید که ممکن است با وسواس هم مرز باشد.
از دیگر ویژگی های مرتبط ASD می توان به حساسیت های حسی، مانند بیزاری از صداهای بلند، غذاهای خاص، یا برچسب های لباس اشاره کرد.
فرایند تشخیصی و مزایای تشخیص
تحقیقات اخیر معیارهای تشخیصی را در دو حوزه ادغام کرده است: مشکلات اجتماعی و ارتباطی، و رفتارهای تکراری/محدود، که شامل مشکلاتی در سازگاری با تغییر و نشان دادن علایق محدود است. تشخیص ASD مستلزم وجود ویژگی هایی از هر دو حوزه است، زیرا همزمانی این دو بعد، ASD را به عنوان یک سندرم مشخص می کند.
توجه به این نکته ضروری است که هر فردی در جایی در پیوستار وجود دارد، با درجات متفاوتی از صفات اوتیسم. با این حال، درجه و الگوی اختلال، تشخیص اختلال ASD را تعیین می کند. "
در حالی که هیچ داروی خاصی برای علائم اصلی ASD توصیه نمی شود، تشخیص رسمی می تواند بسیار ارزشمند باشد. مبنایی برای ارزیابی نیازهای حمایتی یک فرد فراهم می کند، به ویژه زمانی که این نیازها ممکن است به دلیل هوش متوسط یا مهارت های زبانی مشهود نباشد. تشخیص می‌تواند در موقعیت‌های مختلف، مانند کار، روابط، و پویایی خانواده مهم باشد. بسیاری از افرادی که در نوجوانی یا بزرگسالی تشخیص ASD را دریافت می‌کنند، گزارش می‌دهند که به آنها کمک می‌کند تا چالش‌های گذشته خود را درک کنند، مانند ایجاد ارتباطات اجتماعی یا مدیریت مشاغلی که نیاز به همدلی دارند.
علاوه بر این، یک برچسب تشخیصی می تواند از تشخیص نادرست بیماری های روانی مانند اسکیزوفرنی یا اختلال شخصیت جلوگیری کند و از افراد در برابر مواجهه با مشکلات در سیستم عدالت کیفری محافظت کند. به عنوان مثال، تشخیص ممکن است منجر به احتیاط شود تا محکومیت، که می تواند به طور قابل توجهی بر زندگی فرد تأثیر بگذارد، از جمله استفاده مناسب از دارو و فرصت های شغلی.
کوچینگ و پشتیبانی
کوچینگ تخصصی هدفمند می تواند در مدیریت ASD بسیار سودمند باشد. افراد در این طیف اغلب دارای توانایی یادگیری تکنیک ها و استراتژی ها برای موقعیت های خاص یا انواع تعاملات هستند.
تشخیص ASD
تشخیص ASD نیازمند آموزش و تخصص تخصصی است، زیرا تمایز از یک بیماری روانی می تواند چالش برانگیز باشد. پزشکان مراقبت های اولیه، مانند پزشکان عمومی (GPs)، ممکن است از اعتماد یا تخصص لازم برای شناسایی و تشخیص بزرگسالان مبتلا به ASD برخوردار نباشند. بنابراین خدمات تشخیصی تخصصی توصیه می شود. تیم ما شامل روانپزشکان بزرگسال، کودک و نوجوان است که در ارزیابی ASD تخصص دارند.
ارتباط با سایر شرایط و درمان
بسیاری از افراد مبتلا به ASD اختلالات سلامت روانی و جسمی را نیز تجربه می کنند که می تواند درمان را پیچیده کند. مداخلات روانی-اجتماعی مختلفی مانند درمان های شناختی-رفتاری برای هدف قرار دادن شرایط همزیستی مانند افسردگی، اضطراب یا OCD در افراد مبتلا به ASD استفاده شده است. پرداختن موفقیت آمیز به این شرایط همزیستی می تواند به مدیریت موثر ASD کمک کند.
اوتیسم و اختلال نقص توجه (بیش فعالی) (ADHD)
اگرچه ADHD و ASD دارای اجزای اصلی متمایز هستند، اما می توانند علائم و چالش های مشابهی را به اشتراک بگذارند. برخی از افراد را می توان با هر دو بیماری به طور همزمان تشخیص داد، و داشتن یک بیماری احتمال تشخیص با دیگری را افزایش می دهد. با این حال، درک این نکته مهم است که ADHD و ASD شرایط جداگانه ای هستند.
آیا برای تشخیص خیلی دیر است؟
هیچ وقت برای جستجوی تشخیص دیر نیست. تشخیص می تواند درک را هم برای فرد و هم برای اطرافیانشان افزایش دهد و می تواند به حل چالش های خاص در زندگی فرد کمک کند. یادگیری در مورد ASD و درک مشکلات احتمالی مرتبط با این بیماری می تواند در هر سن یا مرحله ای از زندگی مفید باشد.
استراتژی ملی برای افراد مبتلا به اوتیسم
دولت اهداف متعددی را در مقالاتی مانند "تامین و پاداش زندگی" و "حمایت از افراد مبتلا به اوتیسم تا بزرگسالی" مشخص کرده است. این اهداف شامل افزایش درک، آگاهی و تشخیص ASD، بهبود دسترسی به خدمات و پشتیبانی برای بزرگسالان مبتلا به ASD، و تسهیل فرصت‌های کار و تحصیل از طریق محیط کار معقول یا تعدیل‌های آموزشی است.
ارزیابی‌های ASD
ارزیابی‌های ASD با ما شامل تکمیل دو پرسشنامه پیش‌ارزیابی است، پرسشنامه خود گزارش ASD و پرسشنامه گزارش اطلاعاتی ASD. پس از این پرسشنامه ها یک ارزیابی آنلاین انجام می شود که تقریباً یک ساعت طول می کشد. در موارد پیچیده، در صورت لزوم، ممکن است جلسات بیشتری با بیمار یا یک مطلع ترتیب داده شود. در برخی موارد، یک ابزار تشخیصی استاندارد رسمی ASD ممکن است برای روشن شدن تشخیص توصیه شود. هر جلسه یا آزمایش اضافی مستلزم هزینه های اضافی است که در صورت لزوم توسط مشاور ارزیابی مورد بحث قرار می گیرد.